«Sabes o que me lembra este céu? Mais ou menos: a guerra dos astros. Tal e qual. A guerra dos mundos. Um sol maléfico, que tenta destruir a maquete, e sete planetas menores que tentam defendê-la.» [Finisterra, Carlos de Oliveira]
quinta-feira, setembro 06, 2007
Poema
A guitarra portuguesa
A guitarra portuguesa
é muller de riso franco.
Un chorro de viño verde
baixa da botella ao vaso.
A guitarra portuguesa
é unha muller que canta:
no seu ventre de corcheas
o neno dálle patadas.
A guitarra portuguesa
é unha muller que berra
dende o Largo do Chiado:
"Socorro, lúa e estrelas".
A guitarra portuguesa
É unha muller que chora:
Baixo o vermello e o verde
traen ao seu fillo de Angola.
A guitarra portuguesa ,
é unha muller que se laia
cunha calada tristura
quer de canto, quer de bágoas.
FRANCISCO JAVIER REIJA MELCHOR
in “Xistral”. Revista lucense de creación poética
Nº 9. 2006.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário